Ongeveer een derde van de soorten is bedreigd en/of uitgestorven wat de gevoeligheid van waterhabitats voor diverse milieudrukken bevestigt.
De oude rode lijst (Bonte et al. 2001) werd opgemaakt met een verschillende methodiek dan de nieuwe rode lijst, die de IUCN richtlijnen voor regionale rode lijsten volgt. Desondanks zijn beide lijsten erg gelijkaardig en is er vergeleken met de vorige rode lijst niet veel evolutie in het aantal bedreigde soorten. Het opvallendste verschil zijn drie soorten van stromend water die erop vooruit gingen door een verbeterde waterkwaliteit (Lock et al. 2013): rivierbodemwants Aphelocheirus aestivalis ging van Ernstig bedreigd naar Bijna in gevaar, gewone beekloper Velia caprai van Kwetsbaar naar Momenteel niet in gevaar en beekschaatsenrijder Aquarius najas van Ernstig bedreigd naar Momenteel niet in gevaar.
Een aantal soorten heeft echter nog steeds een bedreigingssstatus of is zeldzaam. Bij de uitgestorven soorten zitten bijvoorbeeld typische soorten van voedselarme vennen. Vensoorten, zoals het zwart bootsmannetje Notonecta obliqua en het veenzwemmertje Cymatia bonsdorffii, alsook soorten van zoetwatermeren met weelderige vegetatie, bospoelen (vb. Bosschaatsenrijder Gerris gibbifer, Rossige schaatsenrijder G. lateralis) en wantsen gebonden aan licht brakke wateren (vb. schaarse duikerwants Corixa panzeri, brakwatersigaar Sigara stagnalis), verdienen extra aandacht.